и придохомъ на мѣсто идеже мыто ѥмлють. (τελώνιον) ПНЧ 1296, 22; како дерзаѥте ѿ мнихъ просити мыта. Там же; тако же и ты. многи хотѧ имѣти дании. и бога(т)ство и мыто по земл(и) же и по морю приносѧ||щее. (τέλῃ) ЖВИ XIV–XV, 87в–г; далъ есмь митрополитѹ и еп(с)кпомъ. роспѹсты. по всѣмъ горѡ(д)мъ. десѧтѹю не(д)лю мыта къ цр҃кви. и къ митрополитѹ. а людемъ его не даѧти мытѹ никдѣ. УЯрЦерк сп. сер. XV, 269 об.
немчичю же не надобѣ никакое мыто. и-смоленьска и до ризы. а из ригы и до смоленьска. тако же рѹсинѹ не надобѣ мыто. з готьского берега до ригы. из ригы до смоленьска. Гр 1229, сп. D (смол.); а моимъ смолнѧномъ въ ризѣ и на гътьскомь бѣрѣзѣ не надобѣ имъ ни вощець ни мыто. Гр ок. 1239 (смол.); а что кн҃же мытъ. по сѹждальскои земли. и въ твоѥи волости. ѿ воза имати по •в҃• векши. и ѿ лодьѥ.и ѿ хмѣлна короба. и ѿ лнѧна. Гр 1270 (новг.); а се даю с҃ну своему кнѧ(з) ивану. звенигородъ со всѣми волостми и с мы(т)мъ Гр ок. 1358 (2, моск.); а мыта не примышлѧти. но какъ из вѣка пошло. а по старымъ дорогамъ гостемъ поити куда хочеть. Гр 1366 (1, ю.-р.):
а ѿ новгородьцѧ. и ѿ новоторжьцѧ. ѹ мыта имати. ѿ воза. по •в҃• векши. и ѿ хмелна короба. Гр 1264–1265 (2, новг.); а свободъ ти ни мытъ. на новгородьскои волости не ставити. Гр 1270 (новг.); а свободъ и мытъ на новгородьскои волости не ставити. Гр 1325–1327 (новг.).
Rzeczownik
мыто n
Historyczny myto n