wilful child - своевольный /капризный/ ребёнок
wilful horse - норовистая лошадь
wilful murder - умышленное убийство
wilful disobedience [defiance of an order] - воен. сознательное неповиновение [нарушение приказа]
♢
wilful waste makes woeful want - посл. ≅ мотовство до добра не доведётумисний, навмисний, свідомий; злісний; злий
wilful abandonment of the other party — умисне залишення іншої сторони (у шлюбі)
wilful destruction of property of a law enforcement officer — умисне знищення майна працівника правоохоронного органу
wilful refusal to obey a lawful order — злісне непідкорення законному порядку
wilful violation of public order — умисне порушення громадського порядку
- wilful abandonment- wilful act- wilful behavior- wilful behaviour- wilful blindness- wilful damage- wilful deceit- wilful default- wilful defiance- wilful defiance of an order- wilful destruction- wilful destruction of property- wilful disobedience- wilful endangering- wilful failure- wilful failure to pay salaries- wilful failure to pay wages- wilful homicide- wilful infliction- wilful killing- wilful misrepresentation- wilful murder- wilful neglect- wilful negligence- wilful participant in a crime- wilful participation- wilful participator in a crime- wilful refusal- wilful violation
1. своенравный, своевольный; упрямый, несговорчивый
~ child - своевольный /капризный/ ребёнок
~ horse - норовистая лошадь
2. преднамеренный, (пред)умышленный
~ murder - умышленное убийство
~ disobedience {defiance of an order} - воен. сознательное неповиновение {нарушение приказа}
3. в грам. знач. сущ. редк.
1) упрямец; несговорчивый человек
2) преднамеренное действие
♢ ~ waste makes woeful want - посл. ≅ мотовство до добра не доведёт
wilful murder предумы́шленное уби́йство
• Deliberate, in Derby
• Done on purpose