* * *
ab|pral|len ['appralən], prallte ab, abgeprallt <itr.; ist:* * *
* * *
* * *
abprallen vi (s) (von D, an D)
отскакивать (рикошетом), отлетать (от чего-л.)
alle Vorwürfe prallten an ihm ab — все упрёки ему как от стенки горох
abprallen, resilire, resultare, absol. od. ab alqa re (zurückspringen, abspringen). – repelli, repercuti, absol. od. ab alqa re (zurückgestoßen werden; alle v. Tönen u. Körpern). – Abprallen, das, repercussus (z. B. vocis).
Abprallen n -s спорт.
отскок (мяча)