смутиться глаг.сов. (2)
t0ед.3л.
Он смутится, отзовется невозможностью, а когда времяПс173.
прош.мн.
Послы господни ее увидели, смутились в сердцах своих, к нейПс37.
2) (прийти в замешательство, смущение) turbarse, quedar desconcertado, quedarse cortado; confundirse (сконфузиться)
3) (встревожиться) turbarse, alterarse
2. zawahać się;
3. zaniepokoić się, stracić spokój, zafrasować się;
4. odczuć pokusę, doznać pokusy;
Czasownik
смутиться
zmieszać się
speszyć się
se troubler, devenir vi (ê.) confus; perdre contenance
2. kohmetuma
3. sogaseks minema
joutua hämilleen
• zarazit se