ПОНАКИ́ДАНИЙ, а, е, розм.
Дієпр. пас. до понакида́ти¹;
// понаки́дано, безос. пред.
На горищі понакидано, стати ніде.
Дієприкм. пас. мин. ч. до понакидати I. || понакидано, безос. присудк. сл.
Дієприкм. пас. мин. ч. до понакидати II.