о ненаслѣдующихъ дѣтехъ. ѿ неключень˫а. (κατὰ ἀχαριστίαν) МПр XIV, 177; ѿпадуть же закѡньнагѡ. наслѣдиѥ [так!] неключени˫а ра(д). дѣти аще сво˫а роди||телѧ биють. ли тѧжко поругають(с) имъ. (δἰ ἀχαριστίαν) Там же, 181–181 об.