народ: a) особ. римский народ;popularis (adi.) касающийся народа, народный, напр. civitates, quae sub imperio populi Rom. sunt (1. 26 D. 36, 1. 1. 3 pr. D. 43, 8. 1. 15 D. 50, 16);
ius civ p. r. (Gai. I. 2);
vectigal populi Rom, conductum habere (1. 16 eod. 1. 13 § 10 D. 23, 2);
populare iudicium (1. 7 pr. D. 2, 1. 1. 2 § 34 D. 43, 8. 1. 1 § 9 D. 43, 13. 1. 42. 43 § 2 D. 3, 3. 1. 5 § 5. 13 D. 9, 3. 1. 30 § 3 D. 12, 2. 1. 25 § 2 D. 29, 5. 1. 3 § 12 D. 47, 12. tit. D. 47, 23. 1. 1 h. t.);
ex popul. causa deberi (1. 12 D. 50, 16); по древнему государств праву, обозн. особ. патрицианский народ, римский патрициат, прот. plebs (§ 4 I. 1, 2. 1. 2 § 2. 3. 8. 9. 20 D. 1, 2. 1. 1 pr. D. 1, 4);
b) наpoдонаселение известного города или известной провинции;
popularis (adi.) касающийся этого населения, напр. res, quae civitatum populis usui sunt (1. 18 § 7 D. 50, 4);
popularis annona (1. 37 D. 48, 19. 1. 2 C. 1, 13. 1. 5 C. 11, 40);
popularis homo s. popularis (subst.) житель, universi cives ac populares (1. 4 C. 1, 28. 1. 2 eod. 1. 1 § 12 D. 1, 12);
acclamationes, voces popularium (1. 28 § 3 D. 48, 19. 1. 12 D. 49, 1);
tk. единоземец, земляк (1. 70 D. 48, 1); с) племя, народ , omnes populi, qui legibus et moribus reguntur (1. 9 D. 1, 1. 1. 19 pr. 49, 15).