DRÍFA
{d̥ri:va}
I. f drífu, drífur
метель, снегопад
II. dríf, dreif, drifum, drifið
1. vi
1) идти (о снеге)
2) нестись, мчаться
2.
imp:
það dreif yfir skipið — волна захлестнула судно
□
drífa að
drífa e-ð af
3. drífa sig
быть энергичным {деятельным}
◊
margt hefur á dagana drifið fyrir honum — он много пережил