CHICĂ
ci s.f. 1. (la oameni) шевелюра /., волосы pl.;чуб т., чупрйна /.;чёлка /. 2. ( la animale) грива /., загривок т.;хохолок т.;
// a face cuiva chicăa topor / măciucă sau a face cuiva morişcă în chică — драть / выдрать за волосы;
оттаскать за чуб кого-л.