DISIUNGERE
отделять, противопоставлять;disiunctio, отделение, противоп. coniungere s. b. coniunctio s. c (1. 28 § 1. 1. 29. 1. 53 pr. D. 50, 16);
disiung. conditiones (1. 70 pr. D. 46, 1);
si coniuncti disiunctique (sc. legatarii) commixti sint (1. 42 pr. D. 30);
disiunctim (adv.) раздельно, plures diversae conditiones disj. datae, positae (1. 5 D. 28, 7. 1. 51 D. 35, 1);
disi. legata res (Gai. II. 199. 205. 215. 223);
coheredes disiun. instituti (1. un. § 10 C. 6, 51);
disi. res duobus legata (§ 8 J. 2, 20);
disiunctivus (adi.) разделительный (124 D. 50, 16);
disiunctivo modo (одно или другое) conditiones adscriptae;
duae disiunctivae conditiones (1. 78 § 1 D. 35, 1. 1. 63 D. 45, 1); (1. 25 pr. D. 36, 2);
disiunct. modo relinquere (1. un. § 10 C. 6, 51).