* * *
* * *
[153] anstaunen, jmd. od. etwas, admirari alqm od. alqd. – admiratione alcis rei attonitum esse (von Bewunderung einer Sache mächtig ergriffen sein, z. B. nominis eius et rerum adversus Poenos gestarum). – angestaunt werden, admiratione affici; admirationem habere. – Anstaunen, das, admiratio.
anstaunen vt
удивляться, дивиться (чему-л., кому-л.); смотреть с удивлением (на кого-л., на что-л.)