* * *
* * *
anfeinden vt
враждебно относиться (к кому-л., к чему-л.); нападать (на кого-л., на что-л.)
er ist von allen angefeindet — он со всех сторон подвергается нападкам; он всеми гоним
anfeinden, infestare. – jmd. a., inimicum, infestum, verb. inimicum et infestum od. infestum et inimicum esse alci; inimico infensoque animo esse in alqm: einen bei jmd. a., alcis odium in alqm concitare: von jmd. angefeindet werden, habere alqm inimicum. – Anfeindung, die, inimicitiae.