* * *
* * *
Dienstmann, s. Diener. – Dienstpferd, des Soldaten, equus militaris. – Dienstpflicht, muneris officium. – dienstpflichtig, servus (zu Frondiensten verpflichtet). – Ist es = dienstfähig, s. d. – nicht d., s. dienstfrei. – diensttauglich, s. dienstfähig. – dienstunfähig,-untauglich, ad operas inutilis (übh.). – ad munus inutilis (zu einem Amte untüchtig). – ad arma inutilis. militiae inhabilis (v. Soldaten; im Zshg. auch bl. milites inutiles);[596] vgl. »invalid«. – durch Alter d., cui aetas ad militandum gravior est (v. Soldaten): ganz d., nulli publico privatove muneri habilis.
Dienstmann m
1. -(e)s, ..männer и ..leute устарев. посыльный; носильщик
2. -(e)s, -en ист. вассал, ленник