blaß a (comp blasser и редко blässer, superl blassest и редко blässest)
1. бледный; блёклый, бесцветный
blaß werden — бледнеть
blaß und bleich — очень бледный, мертвенно-бледный
blaß wie der Tod — бледный как смерть
2. смутный, неясный
eine blasse Erinnerung — смутное воспоминание
keine blasse Ahnung {keinen blassen Dunst, keinen blassen Schimmer} von etw. (D) haben фам. — не иметь о чём-л. ни малейшего представления {понятия}
◇ die blasse Angst — смертельный страх
der blasse Neid — чёрная зависть
blaß, pallidus. – luridus (blaßgelb, aber so, [490] daß die Blässe widrig erscheint, erdfahl). – b. wie eine Leiche, s. leichenblaß: etwas b., subpallidus: pallens (bläßlich): sehr b., perpallidus: bis zur Entstellung b., pallore deformis. – b. Farbe, pallidus co lor; pallor (beide auch v. der Gesichtsfarbe): b. sein, pallere: b. werden, expallescere; exalbescere (erbleichen): er wurde bald rot, bald b., modo erubuit, modo expalluit. – jmd. b. machen, pallorem gignere alci; in pallorem mutare colorem alcis. – Blässe, pallor; pallidus color. Vgl. »Leichenblässe«. – bläßlich, pallens.