DÖNTJE
Dọ̈nt|je [auch: 'dø:ntjə ], der od. das; -s, -s <meist Pl.> [Vkl. von mniederd. dōn, done = Weise, Melodie, eigtl. = ↑ 2Ton] (nordd.):
lustige Geschichte, Anekdote.
* * *
Dọ̈nt|je [auch: 'dø:ntjə], der u. das; -s, -s <meist Pl.> [Vkl. von mniederd. dōn, done = Weise, Melodie, eigtl. = 2↑Ton] (nordd.): lustige Geschichte, Anekdote: Antje erzählte ein paar -s von Tante Dörte und von der Schule (Danella, Hotel 203); ∙ Wie aus dem D. von dem Fischer un sine Fru (Storm, Söhne 52).