* * *
ent|zü|cken [ɛnt'ts̮ʏkn̩] <tr.>:* * *
* * *
* * *
entzücken, voluptate perfundere. suavissime afficere (in einem höhern Grade ergötzen). – animum a corpore abstrahere. mentem a corpore sevocare (in Ekstase, außer sich versetzen). – entzückt sein über etwas, unice laetari alqā re (sich einzig freuen). – Entzücken, das, summa voluptas. suavissimus voluptatis sensus (höchster Grad von angenehmer Empfindung). – secessus mentis atque animi a corpore. animus abstractus a corpore. mens sevocata a corpore (höchster Grad der Begeisterung, Ekstase). – furor (E. eines Dichters, Wahrsagers etc.). – Ist es übh. = Begeisterung, s. d. – gleichs. in E., tamquam quodam secessu mentis atque animi facto a corpore. – entzückend, suavissimus. – entzückt, vor Freude, quasi quodam gaudio elatus. – Ist es = begeistert, s. d. – Entzückung, die, s. Entzücken, das.
Entzücken n -s
восхищение, восторг
in Entzücken geraten* (s) — восхищаться, приходить в восторг
vor Entzücken außer sich sein, sich vor Entzücken nicht zu lassen wissen* — не помнить себя от восторга {от восхищения}
entzücken
I vt восхищать, приводить в восторг
II sich entzücken (an D) восхищаться (чем-л.), приходить в восторг (от чего-л.)