* * *
ab|run|den ['aprʊndn̩], rundete ab, abgerundet <tr.; hat:* * *
* * *
* * *
abrunden, rotundare (rund machen. z. B. alqd ad circinum). – corrotundare (völlig rund machen, z. B. cometarum corpus). – continuare. [38] iungere (in ununterbrochenen Zusammenhang bringen, arrondieren, z. B. agros, fundos). – sich abr., se rotundare; rotundari; corrotundari; rotundum fieri. – Uneig., einen Satz, eine Periode a., circuitum et quasi orbem verborum conficere; verba finire (gleichs. symmetrisch abschließen); rhythmisch, sententiam in quadrum numerumque redigere: die Rede rhythmisch a., orationem quadrare; sententias numeris claudere (die Gedanken rhythmisch schließen). – abgerundet, rotundatus (rund gemacht); rotundus (rund). – übtr., v. der Rede etc., quasi rotundus; concinnus (in ebenmäßiger Form, abgemessen, senten. tiae). – Abrundung, die, der Rede, orbis verborum od. orationis; in bezug auf künstlerische Form, concinnitas verborum. – die A. des Satzes, der Periode, verborum apta et quasi rotunda constructio; rhythmische, verborum quaedam ad numerum conclusio, auch conclusio sententiarum. – der Rede eine vollkommene A. geben, orationem absolute concludere.
abrunden
I vt
1. округлять, закруглять, обтачивать (углы)
2. округлять (сумму; землевладение)
nach oben {nach unten} abrunden — округлять в большую {в меньшую} сторону
3. придавать завершённость (чему-л.); завершать, заканчивать (образование, произведение); оттачивать, отшлифовывать (напр. стиль, фразу)
II sich abrunden приобретать цельность {завершённость}