Czasownik
łupać
колоть
разрубать
болеть
łupić
грабить
Potoczny лупить
колотить
Archaiczny обдирать
Rzeczownik
łup m
добыча f
● paść (stać się) ~em czegoś стать добычей чего-л., пасть жертвой чего-л.; oddać (rzucić) na ~ czegoś принести в жертву чему-л.; отдать на растерзание чему-л.
+ zdobycz, trofeum