AFFLIGERE
1) = afficere g. 1., damno affl. aliquem (1. 2. C. 3, 35);afflictus verberibus, tormentis (1. 6 D. 48, 6);
infamia afflicta opinio (1. 25. C. 9, 9).
2) касаться, относиться к, persecutio heredem quoque affligit (1. 11 § 3. D. 39, 4).3) унижать, уменьшать, pretium afflictum (1. 30. D. 3, 5).