CONGRUERE
согласоваться, быть согласным: quae inter se congruunt (1. 14 D. 46, 4);si dicto scriptum congruat (1. 77 § 22 D. 31); (1. 7 § 1 D. 15, 1); (1. 3 § 7 eod. 1. 30 § 5 D. 30); сообразну быть, надлежать: congruit Praesidi curare, ut etc. (1. 13 pr. D. 1, 18);
pudicitiae congr. (1. 22 § 4 D. 36, 1), congruens = congruus: sexui congr. pudicitia (1. 1 § 5 D. 3, 1);
munera, honores congr. (1. 1. 15 D. 50, 4);
esse congr., ut etc. (1. 4 § 3 D. 1, 16);
congruenter (adv.) = congrue (1. 1 § 6 D. 45, 1).